آئین مستان

مادرمی محبتت تو تقدیرم
تا كه میگم یافاطمه ، جون میگیرم
دعایِ خیر تو نباشه میمیرم ، مادر ای مادر
تویی كه گردنم یه عمره حق داری
سنگِ تموم برام همیشه میذاری
چی بهتر از این كه برا من غم خواری ، مادر ای مادر
تو دین و دنیامی ، درمون دردامی
رویایِ شب هامی ، ای مادر ..
ای بهترین خواهش ، دارم من آرامش
وقتی تو باهامی ، ای مادر ..
دار و نداره عالم بالایی تو
ذكرِ مناجات شب مولایی تو
بهونۀ خلقت این دنیایی تو ، مادر ای مادر
پیچیده ذكر خیر تو مادر هر جا
همیشه مهربونیات كرده غوغا
به زیر دین تو تمومیه دنیا ، مادر ای مادر
ای قبلۀ حیدر ، ای جانِ پیغمبر
ای بانویِ محشر ، ای مادر ..
لطف تو پاینده ، داری چقدر بنده
داری چقدر نوكر ، ای مادر ..
به این علم چقدر ارادت دارم من
به لطفِ تو چقدر لیاقت دارم من
وقتی كه با حسین رفاقت دارم من ، مادر ای مادر
همیشه زیر منت این دربارم
گریه و ناله تا قیامت شد كارم
سینه زن حسینتم تا جون دارم ، مادر ای مادر
منو هوایی كن ، بازم خدایی كن
كرب و بلایی كن ، ای مادر ..
بذار سرم منت ، دیگه دلُ راحت
از این جدایی كن ، ای مادر ..

  بُنَیَّ، سرم اومد از هر چی که میترسیدم
بُنَی، سرت رو آخرش رو نیزه ها دیدم
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
بُنَیَّ، میاد یادت موهاتو شونه میکردم
بُنَیَّ، حالا موی پریشونت شده دردم
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
چرا کشتن ! چرا مویت کشیدن
چو گرگی پنجه بر رویت کشیدن
چرا کشتن چرا آبت ندادن
چرا زان در نایابت ندادن
بُنَیَّ، کی مثل خواهرت داغ برادر دید
بُنَیَّ، کی مثل من تن بچه ش رو بی سر دید
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
بُنَیَّ، کی مثل تو سرش با نیزه دعوا شد
بُنَیَّ، کی مثل تو عزیزش اربا اربا شد
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
چرا کشتن چرا خاکت نکردن
کفن بر جسم صد چاکت نکردن
چرا با بوریا باید کفن شی
"مُرَمِّل بالدِّماء"عریان بدن شی
بُنَیَّ، یه دختر بچه دنبال سر افتاده
بُنَیَّ... بُنَیَّ...  
بُنَیَّ، کنار قتلگاهت معجر افتاده
بُنَیَّ، دم خیمه چقدر نیلوفر افتاده
بنی، چقدر زینب به یاد مادر افتاده
نمیذارن تنت آروم بگیره
چرا از قتلگاه بیرون نمیره
چرا پیراهنت رو پاره کردن
دارن دنبال انگشتر میگردن
چرا کشتن چرا آبت ندادن
چرا زان درّ نایابت ندادن
چرا با چکمه پهلوتو شکستن
چرا با چکمه رو سینه ت نشستن
حسیین... وااااای...

کسی که درهای بسته رو فتح کرد
کسی که سنگر کافر و فتح کرد
کسی که بت های کعبه رو خورد کرد
کسی که قلعۀ خیبر و فتح کرد
داره می باره چشاش
داره می لرزه صداش
که می بینه جلو پاش
افتاد زهراش
حرمت حیدر چی بودچی شد
یاس پیمبر،چی بودچی شد
صورت مادر،چی بود چی شد
کسی که لشکر کفر و به باد داد
به همه درس سداد و جهاد داد
کسی که لحظه ای حتی نترسید
به همه اصل شجاعت و یاد داد
 حالا با اون جبروت
رو لباش مهر سکوت
می بینه فاطمه شو
مات و مبهوت
مقام مولا چی بود چی شد
امّ ابیها،چی بود چی شد
خونۀ زهرا،چی بود چی شد
حرمت حیدر چی بودچی شد
یاس پیمبر،چی بودچی شد
صورت مادر،چی بود چی شد
شکست دست تو و دشمن از نفس افتاد

همۀ دین خدا زیر دین
همۀ دین خدا زیر دین
صولت تیغ اباالحسنین
مدیون دست شکستۀ زهرا
مدیون سرخی خون حسین
می ریزه خون خدا،رو تن کرب و بلا
زیر بارون عطش،گودال  دریا
رأس مطهر چی بود چی شد
قامت اکبر چی بود چی شد
گلوی اصغر چی بود چی شد
جسمت زخمی مانده بر خاک
از تیغ و نیزه ها صد چاک
مانده بر روی زمین شاه مظلومان حسین
عباس کجاست
اباالفضل کجایی
رأس حسین به نیزه ها
اباالفضل کجایی
آتیش زدن به خیمه ها
ای حسین  حسین

یه وقتا از آه می سوزه سینه م

شکر خدا راهی از مدینه م

انگاری الان دارم می بینم

که مادرم می بره منو

رو پاش گذاشته سر منو

می گیره با آستین خودش

اشک چشای تر منو

به لب جون رسید، مادر

نفس هام برید، مادر

از اون روز تو کوچه

که چشمات ندید، مادر

به کسی قصه ی درد یه عزیزو نمیشه گفت

اگه مادر بشه بیمار همه چیزو نمیشه گفت

غم دیوار نمیشه گفت

غم مسمار نمیشه گفت

غم سیلی نمیشه گفت

روی نیلی نمیشه گفت

به کسی قصه ی درد یه عزیزو نمیشه گفت

اگه مادر بشه بیمار همه چیزو نمیشه گفت

یه عمره از درد می سوزه قلبم

به کوچه ها چشم می دوزه قلبم

چی اومد اونجا به روز قلبم

کوه مصیبت رو دوشمه

صدای سیلی تو گوشمه

دلیل این که همیشه تو

آتیش غیرت می جوشمه

دیگه تا دم آخر

یه گوشه توی بستر

زیر چادر از بابا

همه ش رو گرفت مادر

به کسی علت آه دل تنگو نمیشه گفت

اثر ضربه ی دستی مثل سنگو نمیشه گفت

روضه ی مادر شهادتینم

وصیت من به زینبینم

اشکات بمونه برا حسینم

عریان میشه پیکر حسین

به نیزه میره سر حسین

دل همه زیر و رو میشه

به ناله مادر حسین

چی اومد سر حنجر تشنه با خنجر نمیشه گفت

چی اومد سر خیمه ی آل پیامبر نمیشه گفت

چیزی از اون تن زیر سم مرکب نمیشه گفت

توی گودال چی آوردن سر زینب نمیشه گفت

یا مولا مددی .. یا حضرت زهرا مددی ..

مدینه، تو تجلی غربت و سوز دل همه ای

مدینه، تو بهانۀ نوحه و ناله و زمزمه ای

مدینه، تو که کرببلای مصائب فاطمه ای

دوست دارم صفاتو، می خونم برا تو

ما با رهبرمون به مدد مولا خیلی زود

زائر تو می شیم با نابودی آل سعود

یا مولا مددی .. یا حضرت زهرا مددی ..

مدینه، ای بهشت تو روضۀ عاشقی و سعادت

سوی تو، ای تجلی عشق و حریم خوش عنایت

ان شالله، آقامون بیاد و ما بیاییم برای زیارت

خاک بی قرینه، مدینه مدینه

یا مولا یا علی .. رجز تولّای من

و با اذن خدا، به روی لبم یا حسن

یا مولا مددی .. یا حضرت زهرا مددی ..

مدینه، شنیدم توی کوچه ها مادری تنها شده

اسیر غم غربت و کینه و فتنۀ اعدا شده

افتاده، روی خاک و غمش قاتل جون مولا شده

امون از غریبی، امون از غریبی

داغ فاطمیه، آتیش دل سینه زناس

این غم ابتدای، مصیبتای کرببلاس

مولانا یا حسین ای پسر زهرا یا حسین…